Als je mij een beetje kent dan zul je weten dat ik een lekkere huismus kan zijn. Ja, reizen doe ik graag maar mezelf opsluiten thuis vind ik ook heel fijn. Zodra de eerste warme zonnestraaltjes komen dan verstop ik mij graag als een mol onder een steen. M'n moeder grapt dan in deze periode ook weleens als we samen buiten zijn: 'Fijn he?! Die frisse lucht' waarop ik standaard zeg: 'Nou, ik ben wel een beetje licht in m'n hoofd door al het zuurstof'.
Maar in februari van dit jaar besloten we een keer naar de zon te willen, nou ja, eigenlijk mijn partner in crime. Hij knapt op van het zonnetje waarin ik verander in Gargamel. Toen ik het tegen beste vriendin zei vroeg ze of ik ziek was haha. Maar goed, naar de zon dus in februari zonder kans op al te veel regen en dan kom je al gauw uit op de Canarische Eilanden. Gewoon even een lang weekend ertussenuit.
Na een beetje speuren komen we uit op Fuerteventura. De reis was vrij goedkoop en later bleek ook waarom. Het hele dorp was een soort Landal-vakantiepark maar dan Spaans en openbaar vervoer komt er niet buiten het hoogseizoen. Dat hoeft ook niet want je kunt er all-inclusive verblijven, wat wij niet hebben gedaan en een taxi richting het dichtstbijzijnde stadje Corralejo is ook niet heel duur.
De avond voordat we gaan vliegen rijden we alvast richting Charleroi in België, onze vlucht gaat vroeg in de ochtend dus dan kunnen we lekker op het gemak weg en hebben ook nog een normale nachtrust. Op Brussel Charleroi verloopt alles lekker soepel en binnen 4 uur staan we van een graad of 3 in een aangename graad of 19, niet verkeerd al zeg ik het zelf in februari.
We nemen de bus richting Corralejo, wat een uitdaging blijkt te zijn met 0 Spaanse skills en buschauffeurs die slecht Engels spreken en haast hebben. De eerste paar bussen hebben we aan ons voorbij moeten laten gaan aangezien deze stampes vol zaten maar uit eindelijk konden we toch mee richting een tussen plaatsje, want een rechtstreekse bus gaat niet. Denk niet dat de bussen die daar rijden gewone stadsbussen zijn, nee je stapt in een touringcar alsof je op schoolreisje naar Duinrell gaat. Onze tussenstop blijkt echt een doorvoer plaatsje te zijn na een klein rondje besloten we maar gewoon door te gaan, wat een goede beslissing bleek. We komen aan in een klein gezellig zomers aanvoelend stadje. Lekker om doorheen te struinen, tapas te eten en wat verfrissends te drinken op een terras. Rond een uurtje of tien gaan we richting het resort om in te checken.
We komen aan bij onze Spaanse bungalow, die erg goed in de smaak valt. We boekten voor een spotgoedkope prijs en dan vraag je jezelf toch altijd af of dat wel helemaal goedkomt en je niet eindigt als een stel uit het programma 'Red mijn vakantie'. Het huisje is schoon, de bedden liggen lekker en alle faciliteiten werken zoals het zou horen. Na een goede nachtrust besluiten we vandaag gewoon op het park te blijven en richting het strand te gaan, een mekka voor surfers volgens de brochure.
Vandaag doen we het lekker rustig aan, we slapen een beetje uit en we gaan richting het hoofdcomplex om een ontbijtje te scoren. Na het croissantje naar binnengewerkt te hebben naast het Adults Only zwembad gaan we richting het strand. We nemen als echt toeristen de toerischtische route, je kunt natuurlijk gewoon het voetpad nemen maar wat is daar nu leuk aan. We lopen recht op ons doel af over een soort van bouwplaats, althans als je om je heen keek leek het alsof het vakantiepark nog groter had moeten worden maar aan al het verroeste ijzer te zien zijn die plannen al heel lang geleden gestopt. Niet heel veel later komen we aan op het strand, en denk niet dat het een strand is zoals in Nederland waarbij je lekker met je blote voetjes over het strand kan huppelen. Hier zitten tussen het zand door scherpe en vooral hete stenen aan je voeten, had ik daar opgelet nee. Had ik het kunnen weten? Ja... wellicht was de hint met het rek waterschoenen in het parkshopje al duidelijk genoeg geweest. Geen blote voeten voor mij dit keer!
Na een kleine wandeling over het strand en wat surfers hebben te zien stoeien met golven, ik doe het ze niet na, suppen is voor mij al een hele uitdaging. Gaan we via de andere kant terug richting het resort om wat te gaan lunchen en daarna te gaan zwemmen in het zwembad achter ons huisje. Tijdens de lunch zitten we weer bij het Adult Only zwembad, waar we vol verbazing als snackend naar mensen hebben zitten kijken. Er komt een stel aanlopen met een kindje van een jaar of 3, veel ouder schatte ik het kind niet, weet je nog dat ik zei dat we bij een Adult Only zwembad zaten? Het arme schaap werk op een stoel op het terras met een tablet voor z'n neus gezet en papa en mama gingen met een cocktail in de hand het zwembad in voor mama's fluflu's Insta-life. Ik denk dat deze shoot zo'n driekwartier door ging met een 1000 verschillende poses. Het arme schaap zat nog steeds heel rustig op de stoel, je had het kind zo kunnen meenemen en geen van de ouders zou iets gemerkt hebben. Daarna kwam er een groep Engelse, je kent ze, luid, drank in de hand, tikkie ordinair en zo rood als een kreeft door de zon.
Tot zo ver, als je wilt relaxen bij het Adult Only zwembad, we gaan richting ons huisje om ons klaar te maken voor een duik in het zwembad in onze 'achtertuin', we hadden de obervastie gedaan dat daar niemand in zwemde maar het wel op was, wij dachten lekker rustig. Gewapend met onze handdoek, zonnebrand en goede moet gaan we erheen. 3... 2... 1... plons! F************ckkkkkk ijskoud water! Er zwemt niemand in dit zwembad.. want het is niet verwarmt.. oeps, stond dit wederom ergens in de brochure, jazeker, lazen wij dit zodra we uit het zwembad kwamen, nogmaals ja. Later waren we niet alleen er waren 3 stoere kinderen gewapend met speeltjes en duikbrillen. En laten we eerlijk zijn zo erg was de kou ook weer niet als je eenmaal een beetje aan het zwemmen bent. Is dit melkmeisje verbrand in de korte tijd dat zij in het water zat, het antwoord is ja, volkomen logisch met een vampierenhuid die amper zon ziet. De rest van de dag relaxen we nog een beetje, eten wat en gaan tevreden naar bed.
Vandaag gaan we weer naar Corralejo, een beetje struinen door de straten, genieten van het weer en misschien een boottocht doen om dolfijnen te spotten. Ergens rond de lunch komen we aan in het stadje en in the mood for food gaan we op een terrasje wat eten. Het zonnetje is weer lekker aanwezig en ik zit met lange mouwen, want kreeftmodus van de vorige dag en een petje op die ik net in een winkel heb gekocht. We lopen door de straten en komen langs een gamehal waarin een levensgroot pacman spel staat. We spelen er een aantal potjes op en proberen op de eerste plaats te komen, na het net niet halen van het doel gaan we richting een natuurpark. Klein stukje lopen vanuit het centrum, na een klein halfuurtje lopen komen we aan bij het nationale park. En bij het horen van het woord nationaal park denk je natuurlijk aan bomen, groen, vogels. Niet op Fuerta, niet op Fuerta.
Er had beter kunnen staan nationale zandbak met één dorre boom, de Sahara is er niks bij. Maar goed.. we zijn er nu toch dus lopen wij door het 'nationale park' omringd door meeuwen, want het maakt niet uit op welke plek op deze aardkloot je bent, meeuwen denken altijd 'mine, mine, mine'. Na een korte wandeling nemen we het olifantenpad richting de zee om zo langs de kust weer richting het centrum te lopen. Onderweg komen we langs een stentje waar je een boottocht kan boeken om dolfijnen te gaan spotten, alle tochten van vandaag zijn al volgeboekt maar voor morgenochtend zijn er nog een paar plekjes over. We komen langs een pleintje waar ze live-muziek spelen en besluiten daar op het terrasje te blijven, het voelt als een zwoele zomeravond waarbij je vergeet dat het pas februari is. Op het terras lopen ook een aantal verkopers rond die niet bij de restaurants horen, je kent ze wel, met van die hysterische flikkerende brillen, knuffels die gescoord zijn voor 20 cent op Temu of Alibaba.
De laatste volle dag van het weekend is al weer aangebroken van onze sunny escape. Dus hop, hop op naar Corralejo om dolfijnen te gaan spotten. We wachten in de haven totdat we worden opgehaald om naar de boot te gaan, we krijgen wat uitleg en lopen over de steigers richting de boot met een groep van ongeveer 12 mensen. Wij gaan als laatste de boot op en iedereen rent als een malle naar de punt om de beste plekken te bemachtigen, maar worden teruggefloten voor de veiligheidsinstructies en uitleg over welke dolfijnen er te zien zijn. Doordat wij als laatste op de boot kwamen kwamen waren alle zitplaatsen achter al bezet en moesten we blijven staan, wat dus betekende dat wij na de instructie de beste plekken hadden op de punt van de boot.. mhuhaha. Tijdens het boeken laten ze je altijd fantastische beelden zien van hele groepen die voor je boot springen, nu gaf de gids al aan dat op dit moment deze groepen niet in de wateren te vinden waren maar meer de einzelgängers die een beetje mensenschuw zijn. Snap ik, heb ik ook bij de meeste mensen.
Tijdens de tocht zagen we een aantal dolfijnen, en ik blijf het altijd een magisch moment vinden als je een dier in het wild te zien krijgt, je kunt ook pech hebben en niks zien. Eén van de dolfijnen kwam zelfs relafief dicht bij de boot. Aan het eind van de tocht zouden we aanmeren bij een eilandje iets verderop waar je, als je wilde, kon zwemmen in de Blue Lagoon, en blauw dat was het zeker. Mijn lieftallige daredevil durfde ze duik aan en ik blijf lekker droog op de boot zitten. Er waren nog een aantal die het water in zijn gesprongen onder andere, hoe zeg je dat, een bijzonder koppel.
De boottocht vertrok rond half 10 uit de haven, en dan kan het nog best fris zijn, een vestje heb je wel nodig. Dit bijzondere koppel was gekleed in fleece truien, wollen mutsen en thermobroeken alsof ze een barre tocht op de Mount Everest gingen doen, maar wel een ijsje weg te snacken, een bijzonder contrast al zeg ik het zelf. Zaten ze om 11:00 uur al aan hun 5e glas sangria en sprongen ze de Blue Lagoon in hij met zwembroek en zij in een stringbikini, ik vermoed dat de sangria hun goed had opgewarmd. Eenmaal terug in de haven kreeg iedereen een shotje honingwijn, nu drink ik geen alcohol en met mij nog iemand niet. Er bleven dus twee glazen over en er werd gevraagd wie er nog een glaasje wilde, nu mogen jullie raden wie deze glazen heeft leeg gedronken.
Nog nooit zag ik dolfijnen in het wild, dus missie geslaagd en het bedrijf waarmee we gingen is echt een aanrader, kleine shout-out naar Barracuda Perdomo. Daarnaast vissen ze zodra ze afval, plastic of andere dingen waaraan zeedieren zich kunnen bezweren, verstikken of doodgaan uit het water tijdens de tochten.
In de middag en avond struinen we nog wat door de stad, eindigen wederom in de gamehal en krijgen het voor elkaar om pacman kampioen van de dag te worden! Spelen een paar potjes airhockey waarin ik één keer word verslagen, waar mijn reisgenoot erg van in mijn nopjes is. Eten nog een ijsje met de smaken citron, earthbee en framangry, sorry not sorry, lief reisgenootje, het blijft leuk als je ijs besteld in het Engels.
Na een goede nachtrust vertrekken we vroeg in de ochtend richting het vliegveld, waarna onze sunny escape helaas weer voorbij is. Met een door de zon opgeladen batterij vertrekken we weer naar de kou, dit was zeker voor herhaling vatbaar. Wie weet tot volgend jaar februari Canarische Eilanden, ciao!